Prawo do urlopu i ekwiwalentu tak samo święte

W czasie trwania zatrudnienia nie wolno proponować pracownikowi, że w zamian za urlop otrzyma ekwiwalent. Niedopuszczalne jest też porozumienie, że w razie rozwiązania umowy zrzeknie się on wypłaty ekwiwalentu.

Pracownik nabywa prawo do ekwiwalentu pieniężnego wyłącznie w razie niewykorzystania przysługującego mu urlopu wypoczynkowego w całości lub w części z powodu rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku pracy (art. 171 § 1 k.p.). Ekwiwalent przysługuje bez względu na sposób i przyczynę rozwiązania stosunku pracy, czyli również w sytuacji, gdy doszło do tego z przyczyn zawinionych przez pracownika. Bez znaczenia jest również to, czy do rozwiązania doszło wskutek wypowiedzenia dokonanego przez etatowca, czy też przez firmę. Także w przypadku wygaśnięcia stosunku pracy (np. w razie tymczasowego aresztowania pracownika czy śmierci pracodawcy) pracownik powinien otrzymać ekwiwalent za niewykorzystany urlop.

Wyjątek od reguły

Istnieje tylko jedna możliwość uwolnienia się od wypłaty ekwiwalentu, mimo rozwiązania umowy – tj. wtedy, gdy strony postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy. Wynika to wprost z art. 176 § 3 k.p.

Zatem tylko w sytuacji, gdy po rozwiązaniu jednej umowy o pracę pracodawca zatrudnia ponownie pracownika na następny okres, nie musi mu wypłacać ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, jeśli strony dojdą do porozumienia, że pracownik...